مواظب عسل های آسیب دیده باشیم
باید بدانیم عواملی وجود دارند که بدون تقلب، به دلایل مختلف به کیفیت عسل لطمه میزنند.عوامل محیطی مانند نور و گرما به شدت بر روی کیفیت عسلی که زنبور عسل تهیه میکند تاثیر میگذارند و در این میان انبار داریهای طولانی مدت ( حتی عسلهایی که در حلب باشند و دور از نور مستقیم ) با توجه به دما محیط و مدت زمان نگهداری بسیار موثر هستند .
بنابر این فعالان صنایع بسته بندی عسل باید به شدت مراقب عسلهای آسیب دیده باشند .زیرا چه بسا عسلهای با کیفیتی که بر اثر نامناسب بودن شرایط انبار به شدت آسیب دیده اند و نه تنها از استاندارد خارج شده اند بلکه چالشی را برای مصرف و مخلوط کردن با عسلهای با کیفیت ایجاد میکنند.
باید توجه داشت که افرادی جهت سرمایه گذاری اقدام به خرید عسل نموده و معتقدند عسل خراب و فاسد نمیشود و ساکاروز آن نیز بهتر میشود در اینجا باید عنوان کرد که گر چه بسته به شرایطی خاص ممکن است ساکاروز عسل کم شود ، ولی تاوان کم شدن ساکاروز، افت دیاستاز ، پرولین و آنتی اکسیدانهای عسل و ... است و در اصل کیفیت عسل را فقط برحسب ساکاروز آن نباید ارزیابی کرد .در همین راستا توصیه میگردد هنگام خرید عسل با توجه به شرایط فیزیکی عسل آزمایشات اصالت و کیفیت همزمان انجام شود تا هم از سلامت عسل اطمینان حاصل شود و هم از کیفیت آن .
پارامترهای سنجش کیفیت و اصالت عسل
- قند های احیا کننده
- درصد ساکاروز
- نسبت f/g
- مقدار دیاستاز
- مقدار پرولین
- مقدار HMF
- اسیدیته و Ph
- رطوبت
چه عواملی باعث حفظ و حتی افزایش کیفیت عسل میشوند
برای تهیه عسل طبیعی با کیفیت بالا در مرحله اول باید محیط طبیعی بکر برای پرورش زنبور عسل درنظر گرفته شود. هرچقدر که محل زنبورداری و کندوها از کارخانه ها و شهرها و حتی روستاها دورتر باشد و در دل طبیعت مستقر باشد بدون شک روی کیفیت عسل تاثیر مستقیم دارد.موضوع دیگر که در کیفیت عسل موثر است نحوه مبارزه با آفات زنبور عسل است که اگر به درستی صورت نپذیرد میتواند عسل تولید شده را آلوده نماید به این علت که عسل به شدت توان جذب آلودگی را دارد و به همین علت است که در درمان انواع بیماری ها بکار میرود. پس باید از زنبورداری عسل تهیه کرد که مهارت و اطلاعات کافی از نحوه نگهداری کندوها و زنبورهای عسل را برای بدست آوردن عسل طبیعی یا عسل ارگانیک داشته باشد.
"حرارت دهی مناسب" میتواند از طرفی با حذف ناخالصی ها ، ذرات موم و... ظاهر بهتری را برای عسل ایجاد کند و همچنین با حذف مخمرها ، کپک ها و ... باعث افزایش کیفیت عسل شود.
مثلا فرایند رُسگیری یکی از عوامل غیر محیطی افت کیفیت عسل است که برای صاف کردن و جلوگیری از شکرک زدن عسل انجام میشود. از آنجایی که متاسفانه در اذهان عمومی جا افتاده که عسل خوب و عسل طبیعی رُس (شکرک) نمیزند لذا برای جلوگیری از رس زدن عسل و طی یک فرایند حرارتدهی عسلها را بسیار حرارت میدهند و عسل دیگر شکرک نمیزند.
اگر عسل بیش از ۵۰ تا ۶۰ درجه حرارت به مدت بالای ۵تا ۶ ساعت ببیند باعث میشود که در اصطلاح عسل بمیرد و خاصیت درمانی خود را تا حد زیادی از دست بدهد.
علاوه بر این موضوع ممکن است بخاطر فراهم آوردن شربت ( شکر آب ) برای زنبور، زنبور عسل از آنها تغذیه کند و بجای شهد گلها، عسل خود را از شکر بسازد. این نوع عسلها که به عسل تغذیه ای معروف هستند بسیار آسیب پذیر تر از عسلهای ۱۰۰% طبیعی هستند و باید در صورت بسته بندی با دقت بیشتری حرارت دهی و رس گیری شوند و حتی مدت زمان انبار داری آنها کمتر از ۳ ماه باشد.